Gözlerim Ardından Gelecek

Karanlığın ortasında çığlık çığlığa koşuşturan bir sessizlik,
Ve eşkiya merhametiyle yaşayan bir ayrılık
Bir tren geçip gidiyor yorgun bir şehrin içinden
Başı dizlerinin arasında ağlayan bir yalnızlığı selamlayarak
Çıkarmak istemiyor rahminden, ilkbahar;
Adı yaz olan o güzel çocuğu.
İhtiyarlamış bir masumiyetin, şevkati gençleşen elleri
Hayli zamandır gözlerimden öpüyor, çaresizlik...
Ve mahşeri yalınayarak geçiyorum uykularımda
Pişmanlık demedim hiç, adının yanına yazdığım ada
Nereye gitsen gözlerim ardından gelecek
Yorgun, virane, tükenmiş bir anında bel ki..
Düştüğün yerde, basmasınlar diye, sessizce üstünü örtecek......