Gözlerim ağlıyor…
Ne kadar devrik değil mi?
Ama bir o kadar da doğru…
Nasıl bir dünya bu? Birbirinin arkasından konuşmayan kimse var mı sizce?
Arkadaşım dedikleriniz ne kadar yanınızda?
Hadi gel bak gözlerim ağlıyor işte…
Korkuyorum belki de biraz!
Yalnızlık korkutuyor, ama biriyle birlikte olmakta korkutuyor..
Yalanlar ortaya çıktıkça çirkinleşiyor her şey!
Şimdi bende çirkinleşiyorum hem de hiç olmadığım kadar, bakalım şimdi beni tanıyabilecek misiniz?
Hadi iddiaya girelim mi ne dersiniz?
Yoksa birlikte mi çirkin olalım, benimle bunu paylaşmak istediğine emin misin?
Gözlerim yine ağlıyor!
Kalbimde onları teselli etmeye çalışıyor…
İşte burada devreye girmesini beklediğim aklım (beynim) geliyor.
Kime güvenebilirsin diyor bana, hatta demiyor bağırıyor bana, yetmiyor tokatlıyor beni, en sonunda yumruklamaya başlıyor ve yeter artık diye bağırıyorum, sessizce….
Eee hala ağlıyor gözlerim neden durmadı?
Anne beni anlıyorsun dimi? Oğlun bir şizofren değil! ! !
Aaa burada bir şeyler buldum ben; sustuklarımmış meğersem…
SAYGILARIMLA…
24/08/2009 06,37
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 18:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!