Gözlerim Şiiri - Murat Duman

Gözlerim
Gecenin karanlığı, yine sardı içimi,
Dile düştü feryadım, sense beni duymadın,
Geldi geçti seneler, çözemedim suçumu,
Sele düştü gözlerim, sense beni duymadın…

Kaldım aşkın koyunda, maziyi hep anarak,
Bomboş kaldı kollarım, ateşlerde yanarak,
Bekledim döner diye, hayal edip kanarak,
Göle düştü gözlerim, sense beni aymadın…

Ayrılığın okunu, saldığın günden beri,
Hiçbir tabip sarmadı, kırdığın şu yeri,
Ömür boyu ararım, asla dönemem geri
Çöle düştü gözlerim, sense kalbe koymadın…

Ardın sıra ağladım dönüp bir kez bakmadın
Aşka olan saygının, ateşini yakmadın,
Bırakıp da giderken, hiç bir iz bırakmadın
Yola düştü gözlerim, sense buyun eğmedin…

Yaşamayan ne bilsin, uykunun yokluğunu,
Her gece nöbet tutan, gözlerin tokluğunu,
Murat duman yaşarken, bu aşkın şokluğunu,
Yele düştü gözlerim, sense beni saymadın…
Hale düştü gözlerim, sense beni duymadın
11.06.2006 ANKARA