Gözlerim Şiiri - Hamdi Yavuz Kantaroğlu 2

GÖZLERİM

Bir ben varım dünyada,birde dertlerim
Son sürat çözümsüz yollara ilerlerim
Işık yok, umut yok, çaresizce giderim
Karanlığa alıştım, ışığa hasret gözlerim.

Bin derdim varken, yok tek bir derman
Çilekeş ömrüm, oldu dert dolu umman
Doğarken yazılmış ömrüme acı ferman
Gözlerim hep yaş lı, halim ise duman.

Dile gelmiyor gözlerim konuşamıyor
Sözlerim boğazımda düğümlü kalıyor
Yorgun bedenim acılara dayanamıyor
Vallahi yaşamak artık ağır geliyor.

Çektiğim çileler anlatmakla tükenmez
Başlasam konuşmaya, kelimeler yetmez
Yüzüm hiç gülmedi, zaten hiç de gülmez
Gözlerimde yüzüm gibi, gülmek bilmez.

Hergün aynı, dertler kovalar ben kaçarım
Çoktan terketti beni huzur dolu uykularım
Yerin yedi kat dibine gömülü umutlarım
Gözlerim gibi soldu öldü bütün duygularım.

Yoruldum, ummuyorum güzel gün görmeyi
Kalbim bitkin istemem geç gelecek çareyi
Yollar bitti, bıraktım umudu hayal etmeyi
Gözlerim hazır bekliyor, dünyadan gitmeyi.

Yanarım kor alevde, kalp ağrılarım dinmiyor
Kader vurmuş ömrüme zaman aleyhine geçiyor
Bir yanım hep o masum çocukluğumu özlüyor
Sesim hiç duyulmadı, duyulacak kadar çıkmıyor.

Paramparça duygularım, kömürden kara yazım
Dağlardan daha büyük ağır, beni bitiren acılarım
Artık yetmiyor, beni ayakta tutuyor hatıralarım
Söyleyin bana, ben i daha fazla neden yaşayım.

Kara bulutlarım eksik olmadı yaşadığım sürece
Hep mücadele ettim ben yaşamak bir işkence
Ben bitmez acılar, çileler çektim senelerce
Yerim kalmadı üzülmeye, bitecek herşey ölünce.

Hamdi Y. Kantaroğlu.
12. Nisan 2018