Gözlerim Şiiri - Umut Gürses

Çıkardım benliği elden bıraktım
Şah Hüseyin der de yolu gözlerim
Üstüme ikrarbend ipini taktım
Pirin eteğinden şalı gözlerim

Bin Dört Yüz Yıl önce geldi cihana
Cibril İkra dedi çıktı meydana
Dört kitab buyurur nebi Mustafa
Ahmed-i Muhtar der ulu gözlerim

Ali'nin ağzına dilini verdi
Ali velayete O anda erdi
Selman Ali deyi canını serdi
Kamber derler Şaha kulu gözlerim

On Yedi kemerbest meydana girdi
Kırklar Muhammed'in sırrını gördü
Selman Şeydullah'a ol vakit vardı
Bir engürü bade dolu gözlerim

Hasan'la Hüseyin gördü Hızır'ı
Anladılar Padişah'ı veziri
Onlar oldu islam dinin huzuru
Her matem ayında ağla gözlerim

On İki kapılı vardım bir şara
Onlara dediler aleme çare
Bir niyaz kılmışım hüsn-ü didara
İlim kapısında ili gözlerim

Velayet kapısı nice evliya
Yetiş gel deyince Şaha kibriya
Güruh-u nacidir ol aslı maya
Arılar iniler balı gözlerim

Horasan Güneşi İmam-ı Rıza
Eyledi urumda abdalan gaza
Hüsnüne Doksan bin erende feda
Gayb erenlerinden gülü gözlerim

Fukara sekiz yüz asır evveli
Geldi Şol aleme Bektaş-ı Veli
Sorarsan kendisi Ol Şah'ım Ali
Yeşil ben nişanlı eli gözlerim