Gözlerim Şiiri - Mustafa İpek 2

Ne gamlı günlerdeyim rüyalarım olmayınca
Geceler senin adını kulağıma fısıldayınca
Günlerim yokluğun sen olduğunu anlayınca
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Her deminde seni gözlüyorum bu yollarda
Koşuyorum ve bekliyorum kapıların ardında
Bazen ise geceleri çıkıp yağmurun altında
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Tadım kalmadı artık sen yokluğun da varsın
Uykularımın perdesinde belki beni savarsın
İsterim ki artık rüyalarım sana yalvarsın
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Sevmekte zor bana kolay çekilmiyor çilesi
Sen varsın ya belki olmuyor savaşın hilesi
Sen bilme lakin şiirlerin de gelmiyor bilesi
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Yine gelse o günler birlikte geçse o zaman
Sen olmadıkça anlayasın ki halim pek yaman
Söyledikçe de kalmadıya o diller de yalan
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Elbet yoktun birgün ben seni rüyamda buldum
Gördüm bir sokakta yine ben sana aşık oldum
Ne güzeldir ki varlığın koluna giren koldum
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim

Bir gün göreceksin zaten kör olan bu gözlerimi
Yanıyorum alacakmısın üstümden kor közlerimi
Yoksan bile dinlermisin sessiz olan bu sözlerimi
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim.

Bir münevver gibi parlıyorsun sönük kaldı hilal.
Işığın yok oldu yere düşmedi ikizim olan zilâl.
Sensizlik karanlığa boğdu beni neydi bu celal.
Her yokluğunda seni arar oldu bu gözlerim.