Neden öyle mahmurlaşmış çukura doğru gidiyorsun,
Yoksa yalnız kalmakmı istersin,
Biliyorum çok yoruldun,bitmeyen yazılardan,bıkkın hayattan,
Hayatın bütün cilvelerini sen çekersin,
Üzülen ağlayan ve gülen sensin,
Zaman gelecek hep güleceksin,
Sabret; bu hüzünlü dünyana elbet bir son vereceğim,
Bu son ile mutluluğu tadacak ve hep parıldayacaksın,
Üzülme,ağlama gül gözlerim,
Gülenler mutlu olur gözlerim,gözlerim,gözlerim.
Kayıt Tarihi : 5.8.2009 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri 1974 yılında üniversitede okurken derslerden, kitap okumaktan ve sıkıntılı yaşamım sırasında yazmış olduğum dizeler olup,yazmış olduğum defteri eski eşyaların arasında yeni buldum ve yeni yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!