Gözleri Yakamozlu Kadın Şiiri - Ahmet Ye ...

Gözleri Yakamozlu Kadın

Kocaman çocuk dövsen dövülmez
Sövsen sövülmeziydim ceviz ağaçlarının
Ve onlar topraktan böyle görmüşlerdi...

Yarın Istanbulda hava telli, duvaklıydı
Ve gözleri buluttu çeyiz sandığının
En kirli haliyle karşımda durur
Yalanlar söylerdi en beyazından
Sırf yaranmak için yapardı bunu
Yağmur gözlerinde deniz biriktirirken...

Fırtınalar kopardı akşamüstleri, ve ben
Kökleri toprağa sarılmış bir ceviz fidanıydım
Konstantiniyyeyi kandırali çok olmuştu ve Panama bandıralı
Şilepler öylece gelir, giderdi... 'Heey!
Istanbula az kullanılmış liman aranıyooor...'

İskeleden yanaşırdı, gözlerinde yakamoz...
Bir ayağı suda hayaller giyinirdi
Haykırırdım: 'Sakın düşme! Boğulmak için erken'
Köpekler yüzerdi...
Ben yüzemezdim, -off!
Deniz gözlerindeki yağmura imrenirken.

Kuştüyü tutardım pamuk ellerinden
Bir kuş yüreciğinden fışkıran bereket
Islatırdı kuruyan yerlerimi
Yağmur sonrası yakamozlu gözlerine
Güneşten martılar iniş izni isterdi
Aydınlanan toprak yürürdü sürgünlerime
Sıyrılırdım molozlarımdan bir bengisu kalırdım
Bir çift kanat ses verirdi denizin derinliklerinden

Çorak toprakları bırakırdık arkamızda
Deniz yangınlarını ve siren seslerini
Güneşin ülkesine doğru süzülürken

Ahmet Yetgin
Kayıt Tarihi : 31.1.2003 22:17:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ahmet Yetgin