Dün sabahı beklerken uyuyakalmışım.
İçimde bir sokak çocuğundan ödünç aldığım,
Ne bir bayram heyecanı ne de çaresizlik vardı.
Bir telaşe kaplıyordu zaman geçtikçe.
On iki çanları daha gürültüyle vurduğunda,
Her çan sesi; bir damla yaş, bir parça umut.
Umut, umut değildi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
