Gozleri parlardi sonsuzluga varırdı
Kendinden bir parça alırdı kalbine saplardı
Kalbine ait tum oluşumlar yok olurdu
Kırmızı bir leke gorurdu ansızın
Ellerim kan revan içinde ona doğru koşuyorum
Kendini korurdu pek sevmezdi konuşmayı
Benden bile korurdu da ben ondan korunmazdım
O beni korurdu diye acımaz sanırdı canım
En çok o sıktığında acırdı ama tuz basar susardım
Denizler gibiydi saçları dalgalanırdı rüzgarda
Sonsuz kum taneleriydi benleri
Ve benligini unuttururdu derinliğinin içinde
Tuzu yakardı bazen
Kırmızı leke dağılırdı böylece
Unuturduk o akşamı
Ve sonsuzluğa varırdık gözleri parlardı
Kayıt Tarihi : 4.3.2025 21:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!