Gözleri Kör Bir Deniz Şiiri - Deniz Ekrem

Bir dalganın nasır tutmuş gözlerinden koparılmıştı
Titreyen kaç elin ayasıyla dokunmuştu yakamozuna o adı cellad şehir
Bir dilenci gibi kaldırımda mendil açar mıydı girdabında yırtılan gövdesi
Ne çok puslu renk tanıdı hüznü, limansız yeşeren mevsiminde
Bir şiire vurdu yokluğunu gözleri görmez
Kısacık bir türküye astı yarasını dili konuşmaz,
Aldı başını ellerinin arasına hüzünle baktı güneş yüzlü yarınlara,
Yanardağa özendi yaktı kalbini külünü savurdu ıraklara

Hayatın ağlayan yüzünü görmüştü sırılsıklam,
Serseri ayazları kabına sığmayan rüzğârları
Bir yudumluk dokunuşları biliyordu binlerce yıl önceden
Çok canlar verdiğini öğrendi sevgilerin,
Zulasında saklanan onca hasret
Aşkların gün yüzünü bile görmüştü gecenin rengine inat

Bir nehir düşlemişti, düşünden öte ülkelere bakarak,
Kaç kez bir el uzatımı mevsim yaratmıştı, dokundukça yeşeren
Her bir ülkede, binbir talan bırakılmıştı mevsimler yerine
Binbir yontulmuş yaralarının en kuytu yerlerine tuz basarak,
Her yara bir parça kan kokardı,
Her yer birden bire dili kesilmiş gibi susardı!

Susardı kaderine yaralar kabuk bağlamazdı üstelik,
Gök gürlemesi susardı mahçup bir çocuk bakışıyla,
Sevecen adımlarının gölgesinde yürürdü çoğu zaman
Çocukluğundan kalma yanağını vurup hayatın yanağına.
Ne yağmur küstü suratını çevirip,
Ne kar darılıp gitti kardan adamlığına
Bir Son-Bahar kaldı ilk bakışlarını bırakıp giden,
Birde yaz, ayrılığın alfabesini öğreten

Okumayı sökmeden büyümüştü yosun kokularını içine çekip,
Büyümüştü kalbi, gövdesi dağdan büyük
Görmüştü bir su gibi içini serinleten
İçmeyi bekleyen kurumuş dudaklar gibi görmüştü.
Hani rüyasında çölde serap gibi kum tanelerini kana kana başından aşağıya döken,
Hani uyanınca sırılsıklam intihar etmişcesine
Adresi degişmeyen kurşun gibi görmüştü!

Gözleri kör, gözleri kör, gözleri kör

07.02.2008/Denizli