Ellerimi boşlukla avuttular
ve sisli bir ormanın penceresinde
bıraktılar beni.
Demir yorgunluğuyla övünür,
güvertesinde ağlanan bir geminin.
Bazen kapıyı aralar bir yalnızlık
duvarlar düz beyaz uykudadır
oysa ağaçların çığlıklarında
büyümeli çocuklar.
Gözleri hırpalandıkça küçülür gurbet
yorgunluğun vücudu yeşildir kuzeyde
ve ellerimin büyüsüyle geçerim bunca yolu.
Kayıt Tarihi : 27.3.2010 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!