__________________________________Barış Akyol'a...
Bahçedeki kocamış badem ağacının altına oturmuş denizi seyrederken ılık ilkyaz havasının tadını çıkarıyordum. Haziran ortalarıydı. Yaprakların hafif hışırtısına cevap verirmişçesine ötüşen kuşlara arka yoldan yankılanan tek tük ayak sesleri karışıyordu. Tekir kedi Jojo ise Ada’ya taşınmış olmamdan memnun, yaz boyu her gün düzenli olarak yiyeceği mamalar için şimdiden teşekkür edermiş gibi, ayaklarımın dibine yatıp göbeğini açarak bana cilve yapıyordu.
Mahallede usulca gezinen sessizliğe, komşularım Gülçin Hanım’la Mete Bey’in kendi aralarında yaptıkları fısıltılı sohbete ve bademin altında kendime kurduğum gizli mabede aniden bir bomba düştü sanki.
Tamamını Oku
