Gözleri Artvin Şiiri - Ertuğrul Yılmaz

Bir güzel salınır yamaçtan ağrı
Alları Kırşehir, gözleri Artvin
Edası işvesi yakıyor bağrı
Gülleri Kırşehir, gözleri Artvin

Ak gerdan üstünde, siyah beni var,
Dudakları kiraz, yanakları nar,
Saçları dökülmüş beline kadar,
Telleri Kırşehir, gözleri Artvin,

Bilmem kimin yâri, kimin maralı
Belki gönlü boştur, belki yaralı
Belki benim gibi bahtı karalı,
Halleri Kırşehir, gözleri Artvin

Gül yüzü mahpare, güneş çehresi
Bastığı toz toprak, cennet bahçesi
Dalına vurulmuş gurbet bohçası
Yolları Kırşehir, gözleri Artvin

Dere kenarında gelse punduna
Bütün dertlerimi döksem kendine
Taşarsa korkarım sığmaz bendine
Selleri Kırşehir, gözleri Artvin

Hicran testisini kırınca saki
Hasret çeşmesinde olduk mülaki
Açtıkça ağzını bal damlar sanki
Dilleri Kırşehir, gözleri Artvin

Aklıma sığmazdı solumdan vurdu
Sevda fırınında yaktı kavurdu
Vuslat küllerini göğe savurdu
Yelleri Kırşehir, gözleri Artvin

Sırra kadem bastı hayal düş kaldı
Yaz bahara küstü kara kış kaldı
Bir de alameti, yanık döş kaldı
Çölleri Kırşehir, gözleri Artvin

Kul Haktan’ım bitmez feryadım ahım
Günüm gece oldu, gece sabahım
Güzel sevmek miydi suçum günahım
Elleri Kırşehir, gözleri Artvin…