Gözlere akıyorum Şiiri - Cevat Çiloğlu

öyle derin ki,
sessizliğin kuyusu.
bazen içine girip,
çıkamıyorum.
sonra,
karanlığa tutunup,
sessiz sesiz,
ağlıyorum.

ve beni,
bir el çekip alıyor,
kuyudan.
koyuyor ta yukarıya,
kuş gözünden ormana...

ardından,
bir ağaca yaslanıyorum.
ve ağacın yeşili,
o gözlere yansıyor.
ve gözler,
yeşil yeşil bakıyor....

ben de,
dalıp dalıp,
yağmur damlaları gibi,
gözlere akıyorum.
sonra,
uyanıp,
maviliğe bakıyorum.