Gözlerden kalbe giden yolda usulca

Yumuşacık bir başlangıç olmalı
öyle girmeli kanına
sessiz adımlarla usulca

bir önceki günden
kalan kargışlar vardır belki
dikkatlice yere basarken ezmeden ahları
ve güneşin
oynaşan ışıklarıyla
yarı loş bir öğleden sonrasını
iyice yıkayıp soğutup denizde
dondurma misali
çilek çilek kremalı

mideye giderdi yol
ve gözlerden kalbe giden yolda duraklamalı
buz gibi bir bardak soğuk suyla çalkalamalıydı kalbi
çilek bulaşmış dudaklarından öpmeli usulca

gel de inan şimdi safça
çekiciliğine kan tuzak aşkların
som altından Temmuz güneşiydi yakıcı

yumuşacık bir başlangıçla
elde kalana kanaat edip
öpmeli şansı ürkütmeden usul usul usulüne uygun

kader yorgun şans yorgun aşk perişan
galip hayat bire beş

girmedi vaktiyle gönlün salah kapısından kaybetti düpedüz
o ki zikrin hücresi gönül
adı da Gönül’dü sevdiğimin

gözlerimden kalbime girmişti usulca
bakamazdı
gündüzleri görünmezdi
bakamazdı gündüzün gözleri kör eden saydamlığına
inanmıştı adamlığıma

güpegündüz çıkmaz onlar
oynaşır ışık yüzlerinde bakirelerin
ellerin derdim öperdim ellerinden usulca
ah ellerin
kalbime gelen bir yol da ellerin ki
usulca ve şefkatle okşar saçlarımı

yumuşacık bir başlangıç olmalı
öyle girmeli kanına
sessiz adımlarla

güneş de bilirdi sevdiğimde öpeceği yeri
tam da o Çileğimsi dudak kıvrımlarından

parmak uçlarına dokunarak aşkın

bimem kaç desibel şiddetinde bir patlama olması olasıydı
bir denklemi çözer gibi aşk dersine çalışarak
usulca girmeliydi ürpertmeden
usulca girmeli
yarin kalp kapısından
parmak uçlarına dokunmalı aşkın

24/Nisan/2013/Çarşamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel