Gözler Yalan Söylemez Şiiri - Yüksel Önaçan

Köprünün iki başını tutmuş şu iki dilencinin gözlerine ayrı ayrı baktığınızda, yanı başına serdiği kirli paçavraya yatırdığı bebeğini istismar aracı olarak kullanan kadının gözbebeklerindeki ışıltının hırsı, acımasızlığı, pek çok değerin kendisinde değil de başkalarında olmasını istediğini; ama diğer baştaki ihtiyarın gözlerindeki donuklukta, çaresizliğinden doğan ezikliği, utanmayı ve her şeye rağmen pek çok değerleri taşıdığını göreceksiniz.

Gözler, yalan söylemez...

Dördüncü kattaki ayyaş Musti’nin yer ve zaman gözetmeksizin karısını döverken gözlerinde budalaca bir kendini beğenmişlik; karısı Aynur’un ıslak kirpiklerinin gölgelediği yeşil gözlerinde de herşeye rağmen eşine- aşına olan bağlılığını göreceksiniz.

Gözler, yalan söylemez...

Yaşdaşları çocuk parkında kaydırak kayarken, elindeki bir sopaya geçirdiği sekiz-on simitle başı yana eğit bir heykel gibi dikilip kalan Mahmut’un gözlerinde, yaşdaşlarını kucaklayan bir sevgiyi görürken, o sevginin gölgesine uzanmış bir özlemi de göreceksiniz.

Gözler, yalan söylemez...

İki tek attıktan sonra çarşı-Pazar dolaşmaya çıkan Sulu Abdi’nin çapaklı gözlerinde, her kadına-kıza baktığında şehveti, O’nun bakışını gören insanların da gözlerindeki nefret ve tiksintiyi göreceksiniz.

Ve Sulu Abdi’nin vahşi orkideye benzer karısının, pencereden sarkıp gelip-geçeni tararkenki gözlerindeki bakışı anlamak için okur-yazar olmaya gerek yok. Çünkü gözler, yalan söylemez...