Gözler ve Sözler Şiiri - Mustafa Küçük

'Göz görür gönül sever' bir güzel ata sözü,
Gönül, bulsa sevecek bir güzel ceylân gözü,
Uzaktan bir tebessüm, düşen bir beyaz mendil:
İşte gözün gördüğü; ne mümkün yârin yüzü...

Bakışların bir mâna taşıdığı o günler,
Aşkın ve sadâkatin ışığı o günler,
Kalb meyvesi bir neslin sebebi o düğünler,
Ulaştırmış bizlere ecdattan kalan özü...

Göz günül âyinesi, hakikat rehberidir,
Muhabbet ve meşakkat gören gözün feridir.
Hayat, kalbin bir kalbden bir kalbe seferidir,
Ve hiç söndürmemektir yüreğindeki közü.

Sözü gümüş olanın sükûtu altın olmaz,
Ne fazla konuşmalı, ne de gereğinden az.
Yersiz olan hiç bir şey bu pazarda yer almaz;
Ağzı kalbde olanın hazinedir her sözü..

Ben yârin gözlerinde seyrânlara çıkmışken,
Yâr benim gözlerimde yıldızlara bakmışken,
Gözler göze denk gelip, sözler kalbi yakmışken
Gökyüzüne asmışlar bir kandil diye sizi...

Gözünün gördükleri, sözünü duydukların,
Bir görüşte vurulup, kalbine koydukların,
Ne kadar bahtiyârdır... Ama belki de yarın,
Lokman Hekim diyerek çağıracaksın bizi...

Şahinoğlu, kim bâki, yaratan Rabb'dan başka?
O'ndan mahrum bir hayat, nedir seraptan başka!
İstersen fenâyı seç, ister düş sonsuz aşka;
Mevlâ kendisi için yaratmış kalbimizi...

(26 Kasım 1993)