Gözler İki Kişilik Bakar

Hüzünlü gecelere güneş erken doğmuyor
Nefretin en alaasından çekilir acılar
Pervazsız yüreklerde sevgi barınmaz
Koparmalı bütün takvim yapraklarını yanmalı bütün sayfalar

Ama güneş erken doğar benim memleketime
Yine yüreğime kara perdeler iner gün başlarken
Adını sildiğim yerde diken misali yeşerir acılar
Kabuk bağlamış yaraları kanatır öksüz anılar
Aşk gönül işidir demiştim cesaretin kadar mutlu yaşarsın

Sevildiğin kadar sevmelisin sevdiğin kadar varsın
Bir gönülde İki kişiye yer yok zorlama kilidi kırarsın
Girdiğin kapıdan çıkacaksan eğer dürüst olmalsın
Şimdi mevsimlerden sonbahar uzunca sarıdır günler
Dilimizden dökülen sonbahardı geçip gidenler
Hüzünlü iç çekişlerimdi seni uyutmayan geceler
Gözün kalmasın cam kenarında olmasın beklemeler
O duyduğun son nefeslerdi,bu sefere çıkanlar dönmezler

Yorgun sevdanın elinden yitirilmiş tüm düşlerim
Deli esen lodoslarla ansızın çıka gelir hayallerim
Saklı anılarım teselli eder gecenin bir yerinden
Sonra elde kalan solgun beniz çizgiler daha da derin
Sen güneş gibi batarken memleketin son dağın arkasına

Savruldum pervazsızca, hasretimi saldığım bulutlara
Şimdi muhtacım ırak iklimlerdeki düşlerime
Sevgilinin saçlarına benzettiğim sarı yapraklı ağaçlara sarılırım Umudu yitirdim seninle hayaller kurduğumuz güzel yarınlardan
Seven gözler iki kişilik bakar eğer göre biliyorsa o eski yarınları

07/09/2017
Kadri KIRMIZITAŞ