Gözler Gerçeğin Aynasıdır

Sevgimi gözyaşımla suladım…
Gülmeler hep yolcu etti seni...
Mutluluk gidişinle firari.
Mutluluk seninle terk-i diyar eyledi bu şehri…
Belki de o bile idrak edemedi bendeki aşkın yüceliğini ve yoğunluğunu…
Yazık! ...
Hüzün saatlerinde yudumladığım aşk; ayrılırken göz bebeklerinde gördüğüm aşk ile özdeşleşti…
Yağmur ağlarken sokaklara, umutlarımın akıttığı hüsran yaşına benzedi hep…
Kalbimde demlenen burukluksa; seninle ellerinin arasındaki veda halinin son hediyesi…
Kelimeler bana yalan söyledi…
“Unutacağım” derken yalan söyledi.
“Ağlamayacağım” derken, “onu artık sevmeyeceğim” derken yalan söyledi.
Gözler gerçeğin aynasıdır halbuki… Her şey o kadar bariz ki…
Ben seni özlem saatlerinde sevdim..
Hüzün çiçeklerinin boy verdiği kalbimle, edebimle, ruhumla sevdim.
Hem de ölesiye sevdim gülüm…
Geceyi örtü bilip kana kana ağlarken yokluğunda, sevgimi gözyaşımla suladım.
Dinlediğim her dert yüklü, hasret kokan şarkıda seni buldum…
Ve anılarımın saçıldığı her mekânda…
(2001)
ISLAK MEKTUPLARIN HİKAYESİNDEN