Yaklaşınca ecel, insan garipliğini hisseder.
Çıktı mı son nefes, yan tarafa düşer eller.
Göz bebeğin şişer, gözler açık gider.
Bir şey işitmezsin, işitme duygularından
Çekerler ruhunu, parmak uçlarından.
Dikilmiş gözler, ruhun çıkışını seyreyler.
Ruh azar azar çekilir, dermanın kalmaz.
Ruh çıkıncaya kadar işitmen kaybolmaz
Bakışlar iki tarafa kayar, gözler açık gider.
Bu eskiyen elbiseyi bir gün ruhumuz atar.
İman ve amelinle kendini ateşten kurtar.
Son bağ koptuğu zaman, gözler açık gider.
Bilmiş ol,her nefis ölümü tadacak.
Kuran da, tekrarlandı tekrarlanacak.
Beden terler, ruh çıkar, gözler açık gider.
Bunlar hep gerçek, sen beyhude san.
Ruhun çekilip, son bağın kopacağı zaman.
Dilin tutulur, çenen düşer,gözler açık gider.
Brüksel / 2001
Ali Kılıç Kakiz
Ali Kılıç KakizKayıt Tarihi : 26.1.2005 20:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)