Gözler Şiiri - Necati Ülker

Hani bir gece baş başaydık bahçede,
Hani söz vermiştik birbirimize
Hani ben sana abla,
Hani sen bana abi demeyecektik,
İçten bakan gözlerdeki masunluğu
Anlayamadın mı?
Hâlbuki ben sendeki gözleri nasılda anladım,
Onlar oldu kalbimi yakan,
Vücudumu alev alev saran,
Onlar oldu beni kamçılayan,
Ben bu mesut dünyamı onlara borçluyum,
Hani ben gidiyordum artık,
Geç oldu vakit,
Hani giderken ter geliyordu şakaklarımdan,
O vakit kanamaya başladı kalbim,
Sen bilemezsin bunu,
Hani baygınlık geçirmiştim,
O vakit gözlerimi kaybetmiştim,
Her yer karanlıktı,
Güneşimi batırmış,
Aydınlığı yitirmiştim,
Hani sen bana kolonya getirmiştin
Hani nede güzel geçti geçti demiştin,
Hani görüyordum artık,,
Yine hiçbir şey görmemiştim,
Gözlerine bakarak,
Sen benimsin demiştim,
Hani seni öpmüştüm,
Hani sende karşılık vermiştin,
Hani gülerek vedalaşmıştım,
Hani aradan iki gün geçmişti,
Hani kalabalıkta kollarımızı açmıştık,
Hani el sıkışmıştık,
Hani utanarak kucaklaşmıştık
Hani büyüklerimize mevzuyu açmıştık,
Düğün günümüz kararlaşmıştı,
Hani artık sen benim bende senin olmuştuk,
Hani söz vermiştik,
Torunlar verecektik büyüklere,
Buna zaman isterdi tabii...
Bıraktık bu durumu,
Gelecek tatlı günlere.