Gözler Şiiri - Cevahir Evren

gözler kavgada ağlar gibi görünürler
her yangınında yalnızlık tutkusu vardır
her damlası söndürür onu
içinde dünden kalan bir mavilik varsa
gökyüzünde kalmıştır,
bir akıntı varsa ırmakta...
bir anlamsızlık varsa
sende!
uyandığında titreyerek bakar gözler
nesine sesine aldanmaz
kimine kimsesine,
yarın olsun diye beklemez
dün geçti diye dertlenmez...
gözler, uyurken ölürler
uyanınca doğarlar.
ilginçtir sen güneşşin
gözler güneşe bakamazlar...