Gözler Şiiri - Ercan Keskin

Gözler, gözler kalbin aynası gözler
Bakışlarla çok şey ifade eder
Kifayetsiz kalır bir yığın sözler
Onunla söylenir sevinç ve keder
Bazen göz süzülür, hiç dayanılmaz
Fırlatır ok gibi kirpiklerinden
Haşa hikmetinden sual olunmaz
Feraset fışkırır, titrek ferinden
Gözyaşı dökülür, aşka meyleder
Hasretlik çekince, bitmez geceler
Elişi göz nuru, soylu emekler
Ferman dinler mi hiç, yoluna gider
Çakrasında hale, olur güldükçe
Hafif bir tebessüm bile güllüktür
Bin bir edayla naz sürme çektikçe
Endamında ruhu saran bir süstür
Gözler ah o gözler ne mene şeyler
Düşler ülkesinin imparatoru
Her zaman muzaffer hükmünü sürer
Havsala alır mı bu metaforu
İmgeler tutuşur onu görünce
Dizeler dökülür gazeller gibi
Yıldırımlar düşer göze girince
Şiirlere sığmaz aşkın sebebi
Sağlam özgüvenin tecellisiymiş
Latif duygulara olunca mazhar
Tescillenmiş öyle bir güzellikmiş
O çeşmi siyaha değmesin nazar
Gizemli dünyanın bilmecesidir
Rengarenk çiçekler saçar etrafa
Rüya aleminin penceresidir
Hazinedir kıymet bilen sarrafa
O gözler ki anlam yükler bedene
Ayrıntı gizlidir büyük resimde
Bakmasını bilen gönül verene
Yürekten yol bulur her mesafede
Gözleri ayırmak lazım her halde
Yalnız yetişir mi kendiliğinden
Bütünsel yapıdır ten ile tinde
İşleyip parlatmak gerek sönmeden