Gözler Şiiri - Nevzat Dağlı

Sevgiliye bakıp, gören,
Aşk arayan, bulan gözler.
Aşkla başa çorap ören,
Başı derde salan gözler.

Bakışarak dağılırlar,
Bazen yere eğilirler.
Birbirinde boğulurlar,
Birbirine dalan gözler.

İlk bakışta umut verir,
Işığından yürek erir.
Canın yandığını görür,
Bakmasını bilen gözler.

Dost bakışlı olanı var,
Derde derman bulanı var.
Fettan fettan güleni var,
Onlardır kalp çalan gözler.

Kimi silah eder rengi,
Kimi sanki cennet dengi.
Birleştirir her ahengi,
İçin için gülen gözler.

Kimi gözler deler geçer,
Kimileri yalar geçer.
Bilemezsin neler geçer,
Ruhu eder talan gözler.

Kitap gibi okunmalı,
Ta yüreğe dokunmalı.
Gözü gözden sakınmalı,
Gözü kalmış olan gözler.

Acı bazen başa vurur,
Başı sanki taşa vurur.
Duyguları dışa vurur,
Yaşlar ile dolan gözler.

Gözü özlem sulandırır,
Boşluklarda dolandırır.
Bakışları bulandırır,
Yaşlarını salan gözler.

Mutluluğu gözler durur,
Sevdiğini özler durur.
Acı varsa, izler durur,
Yaşı yaşla silen gözler.

Velhasılı işin özü,
Asıl gören gönül gözü.
Yürek söyler gerçek sözü.
Söyler bazen yalan gözler.

Karaman’da kara gözler,
Açtı kalpte yara gözler.
Bakışmaya sıra gözler,
Ankara’dan gelen gözler.

Nevzat göze kurban olur,
Her bakıştan ilham alır.
Dost bakışı yârde bulur.
Odur onda kalan gözler.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat