Gözler Şiiri - Bülent Seyhan Saraçoğlu

Esrarın dumanlı sokakları,
Sis çökmüş ağır kokuları,
Sürgün yeri buraları,
Yasak taşlarıyla örülmüş duvarları.

İyi niyetten oluşmuş kaldırım taşları,
İhtiraslı arzular aydınlatıyor yolları,
Daha çok,daha çok inliyor sokakları,
Nefsim mekan edinmiş buraları,
Yeter diyeni hemen atıyorlar dışarı,
Bir ziyaret etsem nefsimi,gelir belki dışarı,

Bunun düşüncesi bile oluşturdu yeni kaldırım taşları,
Kayboluyor renklerim,kararıyor gözlerim
Kararmış gözlerimin derinliğinde,
Düşüncenin en zifirisinde,

Demli bir çayı karıştıran kaşık sesi yarar sessizliği
Eşlik eder ağır çekim tesbih sesi,
Arada bir off inlemesi,isyanadır bu dilekçesi,

Mavi gözler tedirgin bakar olaya,
Uçarıdır düşüncesi,gökyüzünün mavisidir beklentisi
Çok nazlıdır kendisi,
Sevmez kolay kolay hiçbir şeyi,

Yeşil gözler sever her ikisini,
Karanlığın yakamozunu,
Gök mavisinin nazlı ağlamasının yağmur oluşunu,
kara gözlerin doluşunu,

Güneştir hepsini kamaştıran,
Bir damla gözyaşında gökkuşağı oluşturan,
Tüm renkleri kaynaştıran,
Mutluluğa kavuşturan..