Oturdum,çaycımızın masalarından birine,
Bakıyorum kaldırımdan gelip geçenlere.
İnsanlar görüyorum,yaşlı genç,bebe'ce
Renkler seyrediyorum,esmer,beyaz,sarı'ca.
Gözler görüyorum,kahve rengi mavi,elâ'ca
Öyle güzellikler görüyorum,minyon,uzun'ca
Aşk başlamadan güzel,
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...
Devamını Oku
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...




Güzel bir gözlem...gözlerinin tenlerinin rengi,giysileri nasıl olursa olsun görünenler de tek payda var o da insan olmaları...Su gibi olan insanoğlunun kıvrim kıvrım akmasını da kabullenmek gerek,kimi zaman dellenmesini,coşmasını ,hatta taşmasını da.Nasıl olsa su gün gelir durulur kendi yatağına çekilir öyle değil mi?İnsan aklının kavraması zor kendi bünyesinde barındırdığı tuhaf bir düzen...
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta