Oturdum,çaycımızın masalarından birine,
Bakıyorum kaldırımdan gelip geçenlere.
İnsanlar görüyorum,yaşlı genç,bebe'ce
Renkler seyrediyorum,esmer,beyaz,sarı'ca.
Gözler görüyorum,kahve rengi mavi,elâ'ca
Öyle güzellikler görüyorum,minyon,uzun'ca
Bir nisan akşamı,serin bir günün,
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Devamını Oku
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Güzel bir gözlem...gözlerinin tenlerinin rengi,giysileri nasıl olursa olsun görünenler de tek payda var o da insan olmaları...Su gibi olan insanoğlunun kıvrim kıvrım akmasını da kabullenmek gerek,kimi zaman dellenmesini,coşmasını ,hatta taşmasını da.Nasıl olsa su gün gelir durulur kendi yatağına çekilir öyle değil mi?İnsan aklının kavraması zor kendi bünyesinde barındırdığı tuhaf bir düzen...
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta