Oturdum,çaycımızın masalarından birine,
Bakıyorum kaldırımdan gelip geçenlere.
İnsanlar görüyorum,yaşlı genç,bebe'ce
Renkler seyrediyorum,esmer,beyaz,sarı'ca.
Gözler görüyorum,kahve rengi mavi,elâ'ca
Öyle güzellikler görüyorum,minyon,uzun'ca
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Güzel bir gözlem...gözlerinin tenlerinin rengi,giysileri nasıl olursa olsun görünenler de tek payda var o da insan olmaları...Su gibi olan insanoğlunun kıvrim kıvrım akmasını da kabullenmek gerek,kimi zaman dellenmesini,coşmasını ,hatta taşmasını da.Nasıl olsa su gün gelir durulur kendi yatağına çekilir öyle değil mi?İnsan aklının kavraması zor kendi bünyesinde barındırdığı tuhaf bir düzen...
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta