Gözlem Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Kara bir ağaç gibiyim köklerinden bağlı
Her şey harp düzeni alıyor
Tutamıyorum katı bir çağ bu
Dere yatağına sığınıyorum
Söze, öze sığınıyorum
Mitralyöz gibi kelimeler
Zamanın çıkmazında almış bağlamışsınız beni
Belki otuz, belki kırk
Kim bilir doksan yıla belki de
Yıllara güvenenler var/ gülünç
Güneşi takibe almış harbi beklerler
Sizin güveniniz sınırlı döngülere
Ben mezarlıkların karanlık çağına dayanıyorum
Bir yaşamı büyütüyorum ellerimle
Bir yaşamı uyguluyorum -her şey bir hücum düzeninde-
Yerde, gökte, her yerde
Dallarında bir ağacın/ kadim köklerinde
Boğuluyorum - bağlanıyorum-
Ben uzak yılların harbine aşinayım
Görürsen beni yalın kılıç kalkmış hücuma
Sor!
Nasılsın?
Gergefinde hayatın, idamlık bir mahkum
Üç bacaklı terazi geçiş kapısıdır/bilinmez
Anlaşılan o ki Raskolnikov'un iç ağrısı / zamanı kapsar
Ki kelimeler mitralyöz mermisi gibi yağarken üzerine
Ve harp düzeninde insanlık
Geçmiş zamanların mezarlığıyım.