Gözgöze Gelince Şiiri - Yılmaz Anık

Karşısına çıktım. Göz göze gelince evde ona söylemek için hazırladığım bütün konuşmalar alt-üst oldu. Kalbim güm güm çarparken ruhum nakavt olmuştu. Daha fazla bakamadım gözlerine. yüzümün sağ tarafında karıncalanma hissi.. Sol kolumdaki geçmişten kalan jilet izlerine baktığını fark edince bir an tersleneceğimin dehşetine kapılmıştım zaten.
Bak" dedi.
"bak" diye başlanan cümlelerin geneli olumsuzlukla noktalandığını biliyordum.
"Dur" dedim. "Ben buraya gelinceye kadar senin için hazırladığım konuşmayı yolda defalarca ezberlemeye çalıştım. Bütün kıyafetlerimi önüme dizdim kendime en çok yakıştırdığımı giydim. Kaç gecedir doğru düzgün bir uyku uyuyamadım. Sana almak istediğim hediye için bazı ihtiyaçlarımı karşılamayıp para biriktirdim. Bu kadar önemsedim. Bu denli benimsemişim.
Sen ise "bak" diye başlayacak, beni başından defedecek bir şekilde cümleyi noktalayacak, sonra da hiçbir şey olamamış gibi devam edeceksin.

Güzelim, sen iyisi mi o "bak"ı al, münasip bir yerine sok. Senden beklenen sevginin de, aşkın da......!