Göze Şiiri - Ercan Keskin

Ne acılar çektim ben bu dünyada vah vah
Ne durumlara düştüm sensiz yaban ellerde
Arayan yok soran yok naçarım vah ki ne vah
Yalnızlığım peşim sıra vahasız çöllerde

Sevda denilen sırra eremedim bir türlü
Diyar diyar dolaştım izmir benim aşk benim
Nice seraplar gördüm sana kalbim mühürlü
Dost meclisine geldim dert benim derman benim

Yar seninle çıkalım sevda gözelerine
Soğuk suyla yunalım çaydan ellerimizi
Hasret akan gözlerim bakarken gözlerine
Göğsümde hissederim titreşen kalbimizi

Ne acılar cektim bu dünyada anlatmak zor
Yaşamak gerek ancak öyle mümkün anlamak
Bir faninin başına neler gelebilir ki sor
Aşkın gözyaşları ile heyhat onsuz yaşamak

Eylüle hazırlık sanki sonbahar saçakları
Yağmur damlaları ile sesini anımsatır
Yerde uçuşan sarı hüzünlü yaprakları
Toprak kokusuyla bir dönemi kapatır

Kederli bahar gibi ardından akan yaşlar
Camda buğulu geçmişin izlerini taşırken
Dünün tekrarı diye bir şey olmaz der yasalar
Aşkla yalvaran eller su diye inilderken

Mevsimsiz sevmelere giriftar olmuşum ben
Tıpkı yağmurdan kaçar gibi saçak altına
Doluya tutulmuşum daha henüz sevmeden
Benden sana akan o gözyaşlarına

Şimşeklenip fosforlu ışıkları ile aşkın
En tenha yerlerinde dem tutan serçelerin
Kuş bakışı parlayan gözleriyle şaşkın
Bakışları izini sürecek geleceğin

Gel seninle biz aşka meydan okurken
Onun uğruna nasıl fedakarlık edilir
Yılmadan usanmadan hesapsız sevilirken
Önyargsız yalansız nasıl güvenilir

Gerçek sevginin kopmak bilmez bağ olduğunu
Uzaklık tanımayan gönül birlikteliği
Içinde can dostluğu insana saygı sevgi
Doğaya evrene minnet borcumuz olduğunu

Haykırarak ilan edelim