Gözden Irak Gönüle Şiiri - Erkan Doğanay

İki gören göz
Görenleri kör
Duyanları sağır edip teneşire uzanan.
Buluşmayan bir aşkın
Mayasıl sancılı mecnunları gibi
İki farklı kisveyi doğumsuz serabından
İki çatallı dili aynı tasta yoğuran.

İki göz müdür babam günaha doyan dünyayı
Yoksa tekini aralamak mı?

İki gören göz dediğim
Gözden ırak olanı-dil-den
Başkaca bir şey değil
Biri var
Elimizde
Ey gönül bilmeyiz ki
Yarımının katili
Tamamlayanın yarısıdır çeken tetiği.

Anlayınız ki
Söz iltikattır burada
Hani hep duyarız ya
-Körün isteği üzerine sunulan bir göz hikayesini-

Sırf bu yüzdendir
Adımlara sar mallanan bu munis kaza
Bundandır elbet dünyanın muhtemel gel-gitleri.

Gönül’e keder yerleşmeye görsün
İlle de görmek isteyecektir görünenden ötesini
Bahtına sürgün bu seyr ü seferde
En zor fikirleri akla dayatan
Tek sebep gönül’ ün pinhan ucunda
Gören gözlerinin karanlığa mahkumiyetidir.

“İki yayık dumanlı kenevir”
Elde var
İki sinsi-ziyankar gülüş
İki tutsak karanfil
İki yamalı tüysüz yen
Ve

Pıhtılaşan tek bir sözcük küfürde olsa
İki derin tınıyla yerleştirilen bahtsız duyu kuyusunda
İki çınlamadır boğulan çaresiz kafa kurusunda.
Gök gürlese, toprak ve su
Bacaklarını aralasa
Vergilidir içindeki gize sayılan
Daha da varsa mensubu olan
İkiyle bir çarpıldığında
Yine bir’ in piçi olarak dünyaya doğan.
Varsa da gelsin bu sürgün durağına...

Katiyyen ulaşılmalıdır görünenin ırağına.
Dolu değilse de tetik doğrulmuştur bir kere
Müntehirin şakağına
İki her şeyi gören göz
Onlar ki
Aynı zamanda gönülden de ıraktalar dır.
-Yani aynı suçtan iki ömür boyu sabıkalı-

İki gören gözümüdür babam günaha boğar dünyayı
Yoksa tekiyle görüp
Sorgulamak mı?

Derler ki Anadolu’da
Mutlak iki kanadı olmalıdır giriş kapılarının
Biri çıkışa uğurlamaktadır sıkışan yanını.
Kuşlar nasıl ki tek kanatla yolculuğa çıkamıyorlar
Kürek nasıl tek bir kolda tutulmuyorsa
Tek göz oda konuk ağırlayamıyorsa
O kadar ağırdır elbet
Bir erken ölen ikizlerin geridekine çift buhranı
Ve acısıdır elbet anaların
tek çırpınan göğsüne süt dolduramayan
bedene ahı...