Gözden Irak Şiiri - Levent Topludal

Yaradan şu âlemi sevgi ile yaratmış;
Kalpten kalbe yol kurup, birbirine uğratmış;
Buldurup sevindirmiş, kaybettirip aratmış;

Bulsan da kaybetsen de aşk nihayet bulmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.

Konuşanı dinlerim, herkese hürmetim var;
Yüreğime yapışmış bir garip hasretim var;
Atalar da söylese bu söze hayretim var

Atılan taş her zaman hedefini bulmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.

Kalp gözüyle bakmayan, maddeyi cihan sanır;
Boğulduğu damlayı koca bir umman sanır;
Görür eti, kemiği tastamam insan sanır;

Yürekte kopan feryat, taşradan duyulmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.

Atomu parçalayan bilim de ayıramaz;
Mesafenin ettiği zulüm de ayıramaz;
Korkmayın, dostu dosttan ölüm de ayıramaz;

Bir çiçek soldu diye hatırası solmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.

Her ayrılık sonunda olur bir yerin sayrı,
Başka kavuşmaların olmaz bu işe hayrı,
Çünkü gönül yurdunda herkesin yeri ayrı;

Bir gidenin boşluğu bin gelenle dolmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.

Yürek taşımayanın gönülden bilgisi yok,
Yalancı sevdaların bu işle ilgisi yok,
Kalbe bir kez yazılan yazının silgisi yok,

O gizli sayfadaki mısralar kaybolmuyor,
Gözden ırak olunca gönülden de olmuyor.
16 Şubat 2001