İçimde kalmanı istemişim...
Yolda yürürken omuzundan düşen,
Farkına bile varamadığın yağmur damlası olmamak için.
Benimde bilmediğim bir zamanda bir dilek tutmuşum
Benden hiç gitme diye.
Her şey, tüm olanlar kemirdiğinde yüreğini
Durup düşünüyorsun önce
Yaşıyor muyum, istiyor muyum hayatı?
Uçurtmanın ipini çekmeyin diyorsun...
Uçacağım daha.
Sana siir yazacagimi hic dusunmedim
Hic bu kadar huzunlenecegimi senin icin
Seni Kayip edecegimi
seni bu kadar sevdigimi
gidecegini 90 gun once ogrendik sen gitmeden
Kayip kim ben,
kirmizi sarap bardaginda kimseyle degil
kendimle kayip oldum...
evet yine sarhosum
aradim heryere baktim kendim yokum
Seni arıyorum
yıllara aldırmıyorum
tanrıdan sadece
ikinci bir sans istiyorum
Günlerim geciyor
Yuzunu gozlerini
dokunuslarini beni ozlemeni
beni sevmeni
sendeki beni
ozledim
Su taneciği olduysa aşk artık,
Islatıyorsa yanaklarını,
Yüreğinin ateşini söndüremiyorsa bir türlü...
Ne yapmalısın?
Dantel dantel işleniyorsa hüzünler,
Kaybolmusluk hissi cok yeni bende,
Kaybolmak cok farkliydi gozlerinde,
icinde,
yureginde...
Yuzun gozlerin ellerin sen
Kadın ozlemisti erkegi,
nerede oldugunu bilmiyordu henuz,
gözleri kapalıydı,
arıyordu
kadının ağzından...
Kelebekleri yeniden bulmaya basladim
Nereye gitsem, nereye baksam
Nerede nefes alsam onlarla nefes alıyorum,
Ordamısın...
İnsan ömrü ne kadar uzun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!