Uzak iklimlerin tüllenen akşamlarında
Bir kuşun ötüşünde seker sesin
Rüzgâr kokunu getirir, hüzünlenirim
Bir çocukluk resmin düşer gönlüme
Öyle canlı, öyle zeki, bir o kadar da yaramaz
Cıvıl cıvıl gülümsersin; biraz eda, biraz naz…
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harikasınız muhterem Üstade bacım. Okudukca okunası bir şiir. Haz veriyor insana. Tebrikler 10 ve Ant. Selam ve dua ile.
Okuduğum en güzel serbest şiirlerden biriydi.
Sevgiyi katıksız sunmuş ve kabul etmiş dost şairim.
Ve en güzel kelimelerle, en güzel ifadelerle dile getirmiş.
Tebrikler.
“ Gözden ırak, gönülden de ıraktır ” diye
Irayan her adımda
Fersah fersah kök salar sevdan, derinlerime
ara uzun olmuş ama şiiriniz çok güzel kaleminiz daim olsun
çok güzel akıcı sevdaya dair hepsi var bize düşen tam puanla listeye almaksaygılar
'...Kim demiş?
“ Gözden ırak, gönülden de ıraktır ” diye
Irayan her adımda
Fersah fersah kök salar sevdan, derinlerime...'
Yüreğiniz sağ,kaleminiz var olsun, kutlarım.Saygılarımla...
Bir öğreti, bir önerme ve gönderi paketi sunmuş gibisiniz Naime Hanım. Yine mükemmel dizeler, yine dolu dolu gönül dilinde... ***10***
ANLAMLI VE NEFİSDİ KUTLARIM
'GÖZLER KALBİN AYNASIDIR,
YALAN NEDİR BİLMEZ ONLAR.' diyerek okudum bu güzel şiirinizi... Dillerin anlatamadığını, veya cesaret edemediğini, gözler o kadar güzel anlatır ki... Ve istese de yalan söyleyemez onlar... Ele verir hemen.
Keşke insanlar yalnızca gözlerinle konuşa bilselerdi. Asla yalan olmazdı dünyada.
Bu güzel şiiri sizin şahsınızda tüm şair arkadaşlarıma hediye ediyorum.
Kutlar, selam ve sevgilerimi sunarım.
Konuşuruz yürekçe, gözce…
Kim demiş?
“ Gözden ırak, gönülden de ıraktır ” diye
Irayan her adımda
Fersah fersah kök salar sevdan, derinlerime
Sevdanın en güzel ince anlatımı ile yaşanılmışı. yüreğinize sağlık şiir tadında kalın güzel paylaşımlarda buluşmak üzere tam puan + antoloji diyor selamlıyorum sizi ve güzel şiirinizi. ++
Nede güzel yaşanmış nede güzel anlatılmış sevda yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 97 tane yorum bulunmakta