GöZCE Şiiri - Naime Özeren

Uzak iklimlerin tüllenen akşamlarında
Bir kuşun ötüşünde seker sesin
Rüzgâr kokunu getirir, hüzünlenirim

Bir çocukluk resmin düşer gönlüme
Öyle canlı, öyle zeki, bir o kadar da yaramaz
Cıvıl cıvıl gülümsersin; biraz eda, biraz naz…

Az sonra büyür resimdeki çocuk
Yiğit bir delikanlı olur; atak, cesur, güvenli
Parsellemiştir yüreğini biraz vatan, biraz sevgili
Bir tutam dalgalı saçın düşer alnına
Güneşten sararmıştır, ekin misali
Uzanırım okşamaya, vazgeçerim
Çünkü ben senin
Saçlarındaki gümüş telleri severim…

Derken bütün resimler kaybolur birden
Sadece gözlerin kalır:
Güzüme bahar, kışıma yaz getiren
Sımsıcak gülüşünle davet edersin
Kaybolurum, dehlizlerinde gezinirken
Susar sözler;
Konuşuruz yürekçe, gözce…
Kim demiş?
“ Gözden ırak, gönülden de ıraktır ” diye
Irayan her adımda
Fersah fersah kök salar sevdan, derinlerime

5 Eylül 2014 / Bakü