Gözce Şiiri - Günal Aydın

Benim derdim sadece kendimle
Fakat bir seni bildim derman diye
Deva arar oldum hasretine
Canıma kasteden siyah gözlerinde

Yarım yanlarım var yarınlarda
Adıma kurulan dar ağacında
İntihara meyilli mısralarımla
Ve sen Uzun siyah saçlarında
Şimdi müebbetimi yargıla

Hani soruyorsunya
Ne kadar dayanabilirim daha
Bu sevdanın acısına
İşte o zaman Daha fazla
Karlar yağıyor saçlarıma
Hemde Temmuz akşamında
Anlıyorum ki önemi yok mevsimlerin
Yazımı kışa çeviren sensin
Ve her gün de aynı aslında
Sesini duyamadığımda
Sızılarınla perme perişanım solumda

O meşhur Mevlana sözü dökülürken dilinden
İstanbul un iki yakası birleşecek diye mutlu olurken
Ayrılığa kurulmuş olduğunu unutuyorum zamanın
Ve o zaman geldiğinde yerle bir oluyorum
Dahada kötüsü ne biliyor musun
Geldiğimde baharlar açan yüzün
O sabah sadece hüzüne açıyor gözlerini
Ve ben seni üzüyorum diye
Geberiyorum neredeyse
Adamın sevdiği kadını üzmesi ne zor ve bunu gözleriyle görmesi dahada büyük bir acı işte her zerremde yine senli bin sancı

Gel gitler yaşıyorum
Ay yüzün tutuluyor gözlerimde
Hayat susuyor sözlerinde
Ve ben hüznünüde gördüm güldüğünüde
Çay karası gözlerinde
Gözce yi iyi bilirim
Gözce benim ana dilim
Ve senin gibi hiç olmadı
Bu güne kadar benim sevenim
Olmayacakta bundan da eminim
Çünkü sen beni görmeden sevdin
Yüreğimi mabedin bildin
Ve ben bir tek seninle
Yaşadığımı hissettim

Sen ne dersen de
Çektiğim herşeyi unutturmaya
Yetiyor gözlerinde geçen
Bir kaç saniye