Gözbebeklerimdeki Sevda Şiiri - İsmet Zeren

Bir geceye anlattım
Gözbebeğimde ki sevdayı
Bir de sana
Bir kaldırıma düştü
Tükenişimdeki hıçkırık
Bir de hicrana

Senmisin inleyen
Kuru bir yaprak gibi
Mağrur hazanımızın
Bitmeyen masalında

Melun!
Ben değilim şaşkın
Bir dönüp baksana
Badem bıyıklarına mazinin
Nasılda sırıtıyor
Garmaofon çalarken
Aşiyan bahçelerinde

Anlatacağım
Çocukluğumda ki
Sonbahar sarısını
Okul yolundan geçerken
Bir sana
Birde içimden geçenleri
Çok yukarılardan duyana

Bugün benim çocukluğumun bittiği gündü....

Sen bana anlatma
Ölürüm kıskançlıktan
Tepeden tırnağa
İsyan kesilirim
İnsana
Yaşadığı her şeyi anlatır
Kaprislerin
Ben sana gelirim amma
Gerisini sen bilirsin

Uyanırım geceler boyu
Karanlıkla paylaşırım
Merakımı
Susarım dönüşünü bekleyerek
Sabırla bakarım pencereden
Kapıların tıkırtılarına koşarım
Ben sabaha kadar uyumam amma
Gerisini sen bilirsin
Bu benim kaderim
Kabullendim herşeyi
Gerisini sen bilirsin

Çocukluğumun bittiği gün tanımıştım seni
Yenikapı Tren İstasyonunda....

Hiç olmamıştım böylesine telaşsız
Rüzgar gibi kaygısız
Ve deniz kadar dingin/ huzurlu
Haberin mi/mektubun mu/ yoksa hayalin mi
Bitirdi yangınları
Söndürüp kor alevleri
Izdırap volkanlarında
Vadilerimin derinliklerinde
Hiç böyle olmamıştı
Sevda ırmakları kendi yatağında
Gurur dağlarını yıkıpta
Gözyaşımla birlikte

Kendi kurduğum
Ve besleyip büyütüpte
Gönlümün sıcaklığında
Uykusuz gecelerimde uyuttuğum
Hiç kimseye anlatmadığım
Ve hiç kimseyle paylaşmadığım
Anılarımla yüklü bugünüm
Ve isimsiz geleceğime

Seni tanıdığım gün
Tutupta ellerinden
Çocukluğuma geri dönmek istedim...

Gözbebeklerimde ki sevdam benim