Bir başına iken öğrendiğin, kendine sarılmayı
Bir, başkasına sarılırken unutur insan.
Halbuki küfürlerle suçlayarak yalnızlığı
Ve günleri öldürerek, tanıdığın o yabancıya
“Ben” diyebilmek için
İçinde milyon tane gülü soldurdun,
Toprağa çokça yakın, çime benzemek için.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
çok güzel...zeynep zuhal saygın
kendine fener ol.... demişti buddha yüzyıllar önce...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta