Gözbebeği Refleksi Şiiri - Metin Akdeniz 2

insanların yarısı anlamsızlığı seçti
ne korkunç bir şey bu!
ne korkunç bir şey!

halk; neşesiz binalar medeniyeti
aşağıdakiler; savaş, yoksulluk ve beddua merkezi
ö’lüler edebiyatı; ötekiler kütüphanesi
tabutalizm; halkın kendi kendini
kul’eksiyoncular çağı; spiritüalizm tüccarlığı
renkten korkan palyaçolar; kan ve duş
bir piyonun ağzındaki otomatik lağım

ama korkulacak bir şey yok dedim kendime
tahrip edilmiş alanlar
sosyalist melekler
suların buluştuğu yerde toplanan düş dokumacıları
ve evrenin hikayesini anlatmak için
kırmızının kalbine inmek, ah!

her-şey-vatan için
her-şey-vatan için

vatan nedir diye sordum boşluklar bilgesine
oyuncul ve uçurumsudur dedi
nasıl ezberlenirse öyle koşulur ardından körler ülkesinde
ama kaybolmuşların asıl yurdu vicdanistan’dır
haritada bulunmaz, sınırları yoktur
vicdanistan kalp yüklü bir gemidir bilinç okyanusunda

düşündüm korkulacak bir şey yok
hayali ıstıraplar sergisi
anımsanış
derinlik
tutuşturuluş
insan insanın yakıcısıdır
uğultulu kıyılar ihalesi
gözbebeği refleksi
veya yasemin tarlasıdır en fazla

bi keresinde sorduydum; neden
hep diplerde dolaşıyorsun böyle?
benim silahım bu dedi
başka bir şeye sahip değilim

tam koşmaya başlıyorum seslerin geldiği yöne doğru
ayaklarım yakalanıp götürülmüş mevsimlerin evladıdır
işte orası dedi boşluklar bilgesi; çiviler kentidir
barut yağdırılan o bahçede; karanfil olmak, ah!

devam etti boşluklar bilgesi
çünkü dedi dünyanın her yerinde
arı gibi çalışıyor gözyaşı işçileri
altı mayın dolu bir ülkeyi getirip göğsümüze batırdılar
atlayışlar sergilendi herkesin gözü önünde
her atlayıştan sonra kapılara x işareti konuldu
kutsal ruhlar çöplüğüne dönüştü tarih
temizle temizle bitmiyor
ve sahneye çağrılıyor smo kiniyle bilinçli yalnızlık
yine ona veriliyordu en iyi oyuncu ödülü

(Ocak 2016)