Gözbebeği Şiiri - Mine Ekinci

Tutunabilseydim gözlerindeki karanlığa
Uzatabilseydim başımı gözbebeğinden içeri doğru...
Işık sahte, bir yansımadan ibaret sadece;
O, ateş ve güneş ama sen değil.
Sen karanlıksın, görünmeyen.
Hiçin içine gizlenmiş sonsuzluk...
Tüm renklerin arkasında
Yuvarlak kapından izliyorsun devr-i âlemi.
Zaman zaman başka gözbebeklerinin içine düşüyor bakışların.

Karşındakinden hiç korkmuyorsun, renkten,
Farkındasın rengin hiçliğine verdiği anlamın
Sen ne kadar karanlık olabilirdin
Eğer aydınlık olmasaydı?
Ama karanlık korkuluyor olmalı seni zaman zaman.
Bundan her gece apar topar kapaman kapılarını.
Geceye karışmaktan korkuyorsun
Âlem-i karanlığın kendi karanlığına karışmasından...
Sen karanlık olmak isliyorsun.
Karanlığın sen olmasını istiyorsun
Ve karanlığı sen yapıyorsun günbegün.
İçine emdiğin tüm dehşeti ve sevgiyi karanlığına gömüyorsun.

Gözbebeklerin kaygan, tutunamıyorum;
Gözyaşları sızdırıyor gözbebeklerim...