ey sen,
bu trenlerin peşinde koşan,
nereye gideceğini bilmeyen kız.
en mühim şeydir,
kafanı çevirip gözaltlarınla bana bakman.
evsiz bir düşünür gibi kapıda,
beş kuruş ve bankasız.
emin ol,
bu hayatı da omuzdaki damarlar taşır,
-hey memurlar! beni gözaltına almayınız.-
en nihayetinde ben,
mühim olan şeyler üzerine var'ım.
çünkü
ey siz madam,
gözaltlarınızla bana bakmayınız.
parmaklıklar ardında çürütemem ömrümü.
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!