Göz Yaşlarım Seni Yazarken..!

Parmaklarımın göz yaşları seni yazarken
sanat adına yazılmış şarkılar söylendiğinde
meyhane çalgıların ritmine tempo tutmuş avara gibiyim
kadehin dibini getirmiş son umudumu gidişinle yetiriyorum.

Kılıç darbelerinden ikiye bölünmüş sırtımdaki parçalar dururken
bölünmüş ülke sınırlarındaki yasaklı mahkum gibiydi hayallerim
ruhum iki damla mutluluktan yoksun bedeninden çekilirken
umursamaz bir tavırla öylece bana bakıyorsun.

Elini sallayıp arkana bakmadan gitmek gibidir sensizliğin
iki arpa boyu kıymet görmemiş sözleri söylerken sen
dilinimi yutmuş lal olan gözlerin umutsuz bakınca gözlerime
umursamaz tavrın asık suratın bide bulandırınca belliki beni unutmuşsun.

Ayrılığın beyaz kefen giymiş sessizliğin yarınları izlerin doluyken
elini açıp dünyayı kucaklayacak gibi kendinden emin umurunda bile değildim
kalbinin lambaları daracık sokaklarda kararmış gözlerinde bana bakınca
çıkışı olmayan son gece umudumu yetirmiş gibiydim...