Göz Yaşını Kendin Siliyorsun

Ne kadar az görüşür konuşur olduk
Sustuğun zaman ayrılık başlıyor
İnce ince hüzün bulutlanıyor
Aşk ellerime uzaklaşıyor
Sen yoksun ben öyle üşüyorum
Yaşadığın bu kent haram oluyor
Ne zaman gelmeyi düşlesem yanına
Uzayıp giden yol misali
Sessizlik sebil oluyor
Kuraklık başlıyor içimde
Yazdığım şiirleri yırtıp atıyorum
Adını koyamadığımız
Fotoğraflar karma karışık
Mevsim sonbahar diyorsun
Tamda orada başlıyor
Yaprak dökümü
Ağlıyorsun oturup tek başına
Göz yaşlarını kendin siliyorsun
Boy boy hayaller kurup
Dert defterini yırtığın zaman
Birden fazla mutlu oluyorsun
Eğer şairsem tanırsın beni
Karanlıktan korktuğumu bilirsin
Geceleri görsen belki tanıyamazsın
İçlenir sonra gizli gizli ağlarsın