Göz Yaşım Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sen, karanlık ötesi hapsedilen gözyaşım
Kimden medet umarsın yıllar senin sırdaşın
Tozu gözüme kaçan can kafesimde yaşım,
Hicran sıtmalarını ölçer ya arşın arşın

Yetmez mi akıttığım kanrevân damlaların
Gönlümün içinden ne muamma geçer gider
Çok denedim amma bitmedi acıların
Cefanın dikeniyle gamlı iğnen derbeder

Avare diller dolar herkes aynı boşlukta
Bir müddet hoş bir seda ömürde bir temâşâ
Güzel muhabbet, gözler dalgın, ruhlar dorukta
Sorarım ak saçlarım, neden yıllar karmaşa

Doğuyor ömrüme bir dağılmış gece daha
Hadi toparlan ruhum, açık dursun penceren
Giy beyaz bir elbise, sukûta at kahkaha
Gönül yelpazeni aç...saadet dolsun ceren...

Halbuki ben,sessizce yaşarım gözlerimle
Benim olan dünyamda sırlarım bir bilmece
Bir kanat daha çırpar yenerim sözlerimle
Saatin tıkırtısı yaşamımdır sadece

Gülnihal yine der ki; rüzgarın davetidir
Yel nereye eserse kumlar uzanır ömre
Gülmeyen yalnız yüzüm hüznün rehavetidir
Aynalar şahitimdir,elbet düşecek cemre