Göz Yaşı Şiiri - Tugay Karabulut

Sebepsizce,ağlamalarım vardı benim,
Zaten beni bitirende,göz yaşlarım oldu,fakat ağlamaktan vazgeçemedim.
Bir insan,göz yaşı dökerse,ya acılarından yada sevdiklerinden .
İnanırmısın,yüreğim yangın yeri ve bunu hiç kimse bilemez,yaşamadan.

Sevdiğinden vazgeçmek,bir kalbe yakışmaz.
Yakışmadığı gibi de,yürek onsuz asla yaşayamaz.
Öyle çok seviyorsun ki,göz yaşlarına bile,razı geliyorsun.
Ağlasan da,sevdiğin yanında olmadıktan sonra,herşey den vazgeçiyorsun.

En büyük acı da,özlüyorsun ama uzaksın işte.
Kavuşamıyorsun bir türlü,sonra hatıraların kalıyor kalp te.
Hatıralarda yaşamaya çalışırken,gözlerin den yaş akmaya çalışıyor.
Sonra sen,sevdiğinden vazgeçemiyorsun,vazgeçsen de hayatına başkası giremiyor...