Göz ve Giz Şiiri - Said Dayıoğlu 2

Sarih olduğu kadar gizemliydi gözlerin
Gösterecek kadar kolay, tarif edilemeyecek kadar zor
Ve belki ondandı parmaklarımdaki şiir yanıkları
Kullanmadığım harfler küskün, kullandıklarım kor

Bu yanıklar görünen ama önemsiz yaralardı
Asıl yaralarsa tenimin altında, sol yanımda olanlardı
Seni tarif tutkum arayışın adanışa dönüşmesiydi
Öyle ya, her adanış bir arayışın neticesiydi.
Her kaybeden gibi ben de aradım ısrarla yitiğimi
Bedenim yorgun düşse de gönlüm vazgeçemezdi
...
Kim bilir belki amacım sen aynasından kendime bakmaktı
Belki de sende kaybettiğimi yine sende bulmaktı
Ardımdaki şiir kırıntıları kaybolma korkusundan değildi
Sana ait her zerreyi sahiplendiğime dair bilerek bıraktığım izlerdi
Kaybolur mu hiç güzelliğinin esrarına aşina gözlerim
Kaybolan bir şey varsa o da yitip giden gençliğim
…
Gözlerine yaktığım türküler yüreğimin en lirik sesiydi
Sözleri sarılış, nağmeleri duygular ötesiydi
Biliyorum, kimi kaybolur, kimi yorgun düşer bu yolda
Ama ben ısrarcıyım, sebatla desteklediğim umudumda
Kaybolsam da ne çıkardı, bu bana gam mıydı
Değil mi ki bu yolun sonunda vuslat ihtimali de vardı

Ne olur, azmime can suyu olacak bir iki kelam etsen
Meftun olduğum güzelliğine sesini de eklesen
Ruhumu mest eden, dilimin ihtiyarsızca eşlik edeceği bir ezgi söylesen
Yürüyemeyen birinin kendini koşarken gördüğü bir rüyanın huzurunu bahşetsen
…
Ey gülüşü bahar müjdesi olan yar!
Bir bakışın kâfidir canlanıp ayağa kalkmama
Sevdana dair bir reşha yeter, yeşerip boy atmama…