Karanlık çöktüğünde ,
başlar yokluğunun vermiş olduğu eksikliğin , kalp burukluğu.
Gökyüzü durmadan yapraklarını döker.
Her yer hüzün her yer karanlık ,
korkmuş bir çocuk gibi saklanacak yer arıyorum. Gözlerin geliyor aklımı huzur ve aydınlık olan tek yer.
Kaçak girdim gözlerine,
Gözbebeklerinde saklanıyorum .
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta