Göz-le-ri-ne Şiiri - Ömer Gökçe 2

ilkin, gözlerine vurulmuşum,
tarlaya ilk tırpanı sallar gibi.
olmamış buğday başaklarımı,
sunamamıştım:
gözlerine...

öksüz bir çocuk gibi beni,
alıp, dar yamaçlardan
hiç düşünmeden ölüme itiyordu
gözlerin...

çiğ damlasının havaya inat,
buz tutması gibi,
kristalleşmişti bana bakan:
gözleri...

bakınca, baktığımı anladındı.
içinde bunca derdi,ketenpereyi,
ve soğukta kalmış yusufçuk gibi,
beni devreden:
gözler...

ki; hiç gelmeyecek trenleri bekler gibi,
yatırıp inadına beklemek...
ve hep yarım kalacak bir öykü gibi,
beklemek bu meraklı:
gözle...

iki mercan idi, iki can,
bakınca bakmana doyamadığım...
hep bir eksik kalıyor sol yanım.
dehşet,şehvet, hasret ve
ruhunun iki aynası:
göz...