Göz Kapaklarım Sihirli Bir Ayna!

İlk ne zaman karşılaştık seninle, ne zaman sevdim seni?
Ne zaman buluştuk ilk, ne zaman söz ettik aşktan?
Kapatınca gözlerimi, açıyorum geçmişe bir pencere:
İşte anılar resmi geçidi, bütün hayatım sil baştan...
Diyorum ki evlen benimle, seviyorum seni
Yanaklarında gül pembeliği, Düşüneyim... diyorsun..
Bekliyorum cevabını çarpıntılar içinde,
Evet inle yelken açıyoruz güler yüzlü yarınlara...
Sınırsız mutluluklar, küçük büyük sıkıntılar,
Ceviz kabuğundan kavgalar,
Bir bardak suda fırtınalar...
Sonra barışmalar birkaç al, beyaz güle,
Olmadı, bir demet mor menekşeye...
Hani sen çok seversin ya mor menekşeyi,
Dayanamazsın:
Yumuşayıverirsin hemen,
Unutur herşeyi sarılıverisin boynuma...
Ama ben hiç kırılmam,
Çünkü bilirim aslında,
Mor menekşeden çok beni sevdiğini...
Yine ben bilirim hatırlatırsın bana
Darlılmarlarınla, küsmelerinle,
Seninle daha çok, daha çok ilgilenmem gerektiğini...
Sonra ilk bebeğimiz anne-baba oluşumuz,
Kızımızın pekiştirdiği anlatılmaz mutluluğumuz...
Ağlaması, gülmesi, ilk adımını atması,
İlk konuşması: Ağzından anne sözünün çıkması...
Sonra küçük kızımız;
Onunla gelen güzellikler,
Ve hayat tablomuza eklenen sayısız renkler...

Geçen yıllarla büyüyen çocuklarımız,
Onlarla gülüp, onlarla ağladıklarımız
Duruyor orada bütün canllığıyla
Kapanmış göz kapaklarımın arkasında..

Bugün onlar bizden çok uzaklarda,
Ama sen hala yanımdasın:
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde
Yüzümüzde çizgiler, saçlarımızda aklar,
İçimizde hala o sevda,
Dumanı üstünde...

Göz kapaklarım sihirli bir ayna! ..
Seninle bütün yaşadıklarımız,
Güzelliklerin,
Özverilerin,
Bütün her şeyin,
Yani sen
Orda...
Yüreğimin aynasında,
Hep orda,
Her zaman orda...

Göz kapaklarım sihirli bir ayna! ...