Gündüz yarısı yürürken karanlığı
Gece yürürken aydınlığı düşünmeye başlamıştı.
Uzakta doğmadan güneşi görüyordu gözlerinde
Ayakları götürmüyordu maviliklere
Bir bebek tazeliği düşledi ellerinde
Beş parmak buz tutmuş yüreği
Ay büyürken eriyordu
saatin kadranında değiştirmez yönümüzü,
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Devamını Oku
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
yüregin susmasın....harika diziler antoljıme kaydeddim gönül dostum.........
Uzun oturuyordu artık tavana bakıp
Örtüyordu gözlerini
Mantıklı duygusallık yaşamıştı
Düşündüğü
Hep aynı yürüyendi çünkü
Sevgı dolu güzel bır şiir yüreğinize sağlık sevgılı dostum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta